Filmy surrealizm, groteska

44-letni Adaś Miauczyński, sfrustrowany inteligent- nauczyciel- polonista, rozwiedziony, kochający dorastającego syna - to bohater, którego już znamy z wcześniejszych filmów Marka Koterskiego: "Nic śmiesznego: i "Ajlawju". Miauczyński w "Dniu świra" to człowiek przeżywający "piekło najbliższych pięciu minut". Niczym bohater romantyczny przeżywa i cierpi za kraj, za miliony, a zabija go obecna chwila, nieznośna powtarzalność codziennych czynności i nienawistny mu kontakt z drugim człowiekiem. W sferze uczuć patriotycznych jest wielki, w sferze uczuć i zachowań codziennych - tylko małym, agresywnym gnojem.

W niedalekiej przyszłości wszechwładna korporacja powierza szalonemu geniuszowi komputerowemu zadanie udowodnienia przełomowego twierdzenia matematycznego.

Trzy krótkie adaptacje opowiadań Edgara Allena Poe. Każde z opowiadań zostało wyreżyserowane przez innego reżysera. 1. Metzengerstein - W średniowieczu. Hrabina Metzengerstein (Jane Fonda), która prowadzi życie w rozpuście, zakochuje się w swoim kuzynie baronie Wilhelmie (Peter Fonda), ale ten tylko pasjonuje się końmi, gardzi nią. Po pewnym czasie stajnie zostają podpalone. Wilhelm umiera w płomieniach próbując ratować swoje konie. Jednemu z nich uda się uciec. Zafascynowana tym zwierzęciem, w którym widzi wcielenie jej kuzyna, zakochuje się w koniu, który doprowadzi do jej śmierci. 2. William Wilson - We Włoszech, William Wilson (Alain Delon), austriacki despotyczny oficer, wyznaje swojemu księdzu spowiednikowi swoje niegodziwości. Jest prześladowany przez swojego sobowtóra, który przychodzi do niego za każdym razem, gdy popełnia jakiś niegodny czyn. Chcąc poznać przyczynę tego gra w karty z piękną Giuseppiną (Brigitte Bardot). Popełnia samobójstwo po tym, jak dźgnie szablą swojego dubleta. 3. Toby Dammit - Brytyjski aktor Toby Dammit (Terence Stamp) przyjeżdża do Rzymu na projekt filmowy "pierwszy katolicki western". Z okazji tego wydarzenia organizowany jest wieczór medialny. Alkoholik, narkoman, myśli tylko o Ferrari, które obiecali mu producenci. Ale ma obsesję na punkcie wizji blondynki z czerwonym balonem. Po wyjściu z kina znajdzie śmierć za kierownicą swojego samochodu, bo chce dołączyć do dziewczyny.

Pewien amerykański architekt przybywa do Rzymu wraz z małżonką, by organizować wystawę poświęconą jego idolowi XVIII-wiecznemu architektowi - wizjonerowi. Jego optymizm i radość życia zaczynają się nagle psuć. Niemoc artystyczna postępuje równolegle z dolegliwościami gastrycznymi i rozpadem więzi małżeńskich. Procesy te trwają 9 miesięcy - czas od poczęcia do narodzin człowieka i znajdują metaforyczne odpowiedzi w obrazach rzymskiej architektury. Rozpad osobowości i dezintegracja człowieka pokazana ironicznie i z sarkazmem.

Uwodzicielska kobieta igra z trzema mężczyznami, bawiąc się ich pragnieniami seksualnymi i męską dumą.

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

Film "Do ciebie, człowieku" Roya Anderssona opowiada o fascynujących i nieprzewidywalnych, acz często chorobliwych odsłonach ludzkiej egzystencji. Złożony z kilkudziesięciu, pozornie niepowiązanych ze sobą scen, których nastrój oscyluje między komedią a dramatem, obraz szwedzkiego reżysera uderza w widza z niewiarygodną siłą.

Inspiracją i osią narracyjną animacji Bartka Kulasa jest psychodeliczna ballada The Curse of Millhaven Nicka Cave’a, tutaj w hipnotyzującym wykonaniu Katarzyny Groniec. Przedstawia makabryczną, momentami nieco surrealistyczną historię piętnastoletniej Loretty, którą szarość życia w prowincjonalnym i bezbarwnym miasteczku Millhaven zainspirowała do morderczego tańca. W końcu, jak niewinnie wyśpiewuje sama bohaterka: „Nie znasz dnia ani godziny…”.

Pochodzący z północnych Włoch młody Amedeo (Enzo Jannacci) udał się do Rzymu na audiencję u papieża. Ale jego upór wzbudza nieufność władz Watykanu, które zrobią wszystko, aby uniemożliwić mu osiągnięcie swoich celów...